۱۳۹۱ آذر ۳, جمعه
چالش‌های رسانه دیجیتال در ایران | مرگ سهراب و فقدان نوشدارو
حضور اینترنت در میان ایرانیان بیست ساله شده
است. زمانی که در یک مرکز دانشگاهی اولین ایمیل ارسال شد، هنوز هر بقچه‌ای زیر میز
تلویزیون نشان از یک دستگاه ویدیو بود که همچون میوه‌ای شیرین و ممنوع، خودش و
فیلم‌هایش در شهر جابه‌جا می‌شدند، کرایه میرفتند و خرید و فروش می‌شدند. تجربه
ویدیو و روبرو شدن سیاست‌گزاران فرهنگی ایران، با پدیده‌ای جدیدی به نام ویدیو
تجربه پرحاشیه‌ای بود. در نهایت هم زمانی که فرهنگ ویدیو غالب شده بود و سیاست‌های
کنترلی آن شکست خورده به حساب می‌آمدند، مسئولان فرهنگی به این نتیجه رسیدند که برای
مدیریت آن باید تولید محتوای جایگزین را در پیش بگیرند و برخوردهای صرفا قهری و
قضایی در حوزه فرهنگ دردی را دوا نمی‌کند، به همین دلیل هم چند شرکت تولید و
تامین محتوا برای شبکه خانگی به راه افتادند.
تجربه ویدیو، هرچند با هزینه بسیاری به دست آمد
اما بعدتر از آن استفاده نشد. این تجربه نخستین تجربه رویارویی با محتوای غیر رسمی
در حوزه فرهنگ بود که محتوا در گستره‌ای وسیع و برای مخاطب عام تولید و تهیه شده
بود. در نهایت زمانی راه برخورد قهری از میان گزینه‌ها خارج شد که حریف بازی را
برده بود و دور افتخارش را هم زده بود.
حال سئوال اینجاست که آیا تجربه ویدیو در حوزه
محتوای دیجیتالِ آنلاین که گستره و دسترسی به آن بدون مرز است، در حال تکرارشدن
است؟
اشتراک در:
پست‌ها (Atom)